Corona. De derde golf grijpt ons allen naar de keel. De Gentse Feesten zijn wéér afgeschaft. De zomer van de vrijheid wordt kwansuis verschoven richting herfst. Eerst was het de schuld van de meer besmettelijke Britse variant, dan van het gebrek aan vaccins door het geklungel van de Europese miscasts von der Leyen en Michel, en dan van de bloedklonters van Astra Zeneca. Waaraan mogen we ons nog verwachten, een Belgische variant? Ik denk het niet, die zal nooit de efficiëntie van enig andere variant evenaren. Een mirakel? Misschien voor wie gelooft in de Sinterklaas maar die is ook al vakkundig monddood gemaakt door de cancelcultuur.
De ellende blijft, beste lezer. De menselijke ophokplicht zal ons nog wel een tijdje van de straat houden. Niet erg voor boomers, eens 23 uur is de dorst gelaafd met de betere Franse wijn en worden de oogleden zwaar. En zij moeten sowieso nog gaan werken daags nadien. Wel een ramp voor de jongeren want zij ontberen alle ‘perspectief’, hét buzzwoord van de zelfverklaarde verloren generatie. Met 80 kwaliteitsvolle levensjaren heeft de twintigjarige nog 60 van die jaren voor de boeg. Een goede 300 %. Voor de zestigjarige is dan nog 20 jaar. Een schamele 30%. Dit noem ik nu eens perspectief.
Maar goed, de perspectiefloze jeugd lijkt de coronamaatregelen zich ook minder en minder aan te trekken. Wat zouden ze? De angst om op intensieve zorgen terecht te komen is hen vreemd. Zelfs een hospitaalopname is hen onbekend, tenzij die keren dat ze hun maag moesten laten leegpompen na een nachtje binge drinking. Maar dat kunnen ze zich toch niet herinneren.
De verzamelde kunststudenten, teensletsers, bachelors in de communicatiewetenschappen, masters in de sociologie, antropologie of andere, eerder nutteloze –logieën, en de obligate gepiercete en paarsgeschilderde social justice warriors mogen blijkbaar by the dozens knuffelend samenscholen bij één of ander arty-farty happening. Politiepatrouilles passeren en kijken de andere kant uit. Mogen ze niets zeggen van de burgemeester om de toekomstige elite van zijn glorieuze stad niet te schofferen? Het is dan ook deze elite die, als het haar in haar drukbezette activistische agenda past, onze stad zal voorstuwen in de kunst, de cultuur en de menswetenschappen.
Morgen zal ik eens kijken of er wat reactie op mijn vacature is. Ik vrees er voor. Het is om écht te werken. Geen spek voor de bek van deze crème de la crème.
Everaert 