Als het van Bram Van Braeckevelt afhangt, cumulator cum laude, zullen de straten van Gent er in de toekomst kraaknet bij liggen. Het wondermiddel heet “statiegeld op sigarettenpeuken”. Briljant idee, nobelprijswaardig, gedurfd en, zoals zoveel briljante groene ideeën, integraal betaald door de gemeenschap. De Hoogpoort en de straten rond de Vlasmarkt zullen er op zondagmorgen nog nooit zo clean uit gezien hebben. Nu nog statiegeld op kots en klaar is kees.
Maar, als kersvers schepen zou hij beter zijn oor te luisteren leggen bij zijn collega van mobiliteit die als geen ander de kunst verstaat om de échte vervuiler te brandmerken en te straffen. In zijn geval is dat de automobilist, zijn ultieme Nemesis. Het moet toch niet zo moeilijk zijn om in te zien dat rokers gerust in dezelfde categorie van de automobilist mogen ondergebracht worden. Jaarlijks worden 6.000 miljard sigaretten geproduceerd. Bij het narekenen van de CO2 die vrijkomt bij productie en transport van tabak komen we uit tussen de 1 en 10 gram CO2 per sigaret. Met een beetje doemrekenen, iets waar klimaathysterici verdomd goed in zijn, komen we aan 60 miljoen ton CO2 die de gezellige rokers jaarlijks de atmosfeer in dampen. Een peulschil tegenover de CO2-productie die bij de verbranding van fossiele brandstof vrijkomt, zo’n 37 miljard ton. Het verschil is dat de roker niet zozeer het klimaat dan wel vooral zichzelf vervuilt met allerlei cancerogene of vaatvernauwende stoffen. Maar ja, who cares. Daarvoor hebben we onze sociale zekerheid en onze medische zorgen. Diseases of overabundance behoren voor progressieve geesten tot de absolute individuele vrijheid, de miserie ervan wordt toch gesocialiseerd. Behalve als het over chocolade sigaretten gaat.
By the way, zou Ivago Bram niet beter af zijn een mobiele asbak te verplichten voor rokers zoals het kakzakje voor hondenbezitters. Wie het niet bij heeft krijgt een fikse GAS-boete. Of zitten er teveel rokers bij het groene legioen? Je zou het gaan geloven want in zijn voorstel gaan ze er nog aan verdienen door de peuken te verzamelen.
Ik heb ooit een vooraanstaand vakbondsafgevaardigde gekend die zwoer bij die éne slogan “pak de arbeider nooit zijn pintje en zijn sigaretje af”. Dat wordt lastig voor Bram om het heir van de arbeiders te overtuigen om op zijn partij te stemmen. Als diezelfde arbeider dan nog met lede ogen moet aanzien dat zijn gekoesterd euro-3 dieseltje met het groen-vlammende IPCC-zwaard uit de paradijselijke LEZ van Gent wordt gebannen, zal hij toch tweemaal nadenken vooraleer hij het bolletje van de eco-utopisten rood kleurt op 26 mei. Extra koopkracht van 100 euro per maand zal niet genoeg zijn om Jef Klak op de fiets en aan de quinoa te krijgen.
Everaert 