Het zou ongepast zijn om te zeggen dat er vrijdag plots witte rook aan de gevel van de Botermarkt verscheen. Voor een groen stadsbestuur is rook des duivels behalve als het uit een pelletkachel komt. Het was eerder een veelkleurige walm die aan de Krook de herfstige lucht insteeg.
Na zestig jaar krijgt Gent een blauwe burgemeester, een Grote Smurf als het ware. Blauw van kleur maar met rode pet en broek. Gezeten op een troon van watermeloen, en voorzien van een protocollair oranje lintje. Trouwers krijgen binnenkort een weesgegroetje en een onzevader mee.
Heel wat “rode” bevoegdheden zoals stadsontwikkeling, ruimtelijke planning, wonen, personeel, sport, werk en gelijke kansen kleuren nu blauw of groen. Maar de Gentenaars kunnen gerust slapen, de socialisten krijgen de post financiën. Na het Zilverfonds van Johan en de groene stroomcertificaten van Freya is dit een geruststellende gedachte.
De Grote Smurf krijgt er ook een knappe Smurfin bij. Schattig, gedreven en intelligent én bevoegd voor economie, handel, ondernemen en haven. De ondernemers kunnen stilaan weer beginnen dromen. Als ze er even lief tegen doet als tegen de jonggehuwden kunnen we hopen dat Gent toch geen economisch kerkhof op een ecologisch paradijs wordt.
Dat de mobiliteitspaus zijn bevoegdheid behoudt, stond in de sterren geschreven. De talrijke prijzen die de Gentse trofeeënkast bleven vullen deden niets anders vermoeden. Maar de blauwe ontknipping wordt wel geknipt. Gelukkig beloven ze dat de lang verwachte Verapazbrug en de ondertunneling van de Dampoort er eindelijk komen. Mathias zal zijn best mogen doen om in Brussel de centen los te krijgen. Hopelijk klinkt de familienaam van de beroemdste kleinzoon van Vlaanderen aan de Leuvenseweg en in de Hertogstraat even luid als aan de Graslei en in de Veldstraat.
Het nieuwe dreamteam presenteert de inwoner van Gent in de komende zes jaar veertien werven. Hopelijk mogen we de bouwmaterialen voor die werven met mijn pas aangekochte CNG-vrachtwagen blijven aanleveren en hoeft dat niet te gebeuren met een middeleeuwse platte schuit en een leger Oost-Europese loonslaven te voet. Aan de Veeweg zaten er al een twintigtal te wachten. Als de dienst economie nu nog zijn NGO-kleedje kan afgooien schijnt de zon weer boven een ondernemend Gent.
Dat WoninGent wordt doorgelicht lijkt me ook een goede zaak. Van de groenen ga je niet verwachten dat hun mandatarissen in sociale woningen gedropt worden. Die wonen meestal beter, aan de Visserij of in een andere fancy wijk waar de progressieve intelligentsia en de bakfietsende tweeverdieners samenhokken. De Sint-Bernadettestraat mag nu écht hopen dat de schimmel er van de muren verdwijnt … tenzij men er een kwetsbare variant vindt die onder de habitatrichtlijn valt.
De nieuwe bestuursploeg voorziet alvast negentig miljoen euro om de oververhitte woningmarkt aan te pakken. Het lijkt me een habbekrats tegenover de zes miljard euro die nodig is om de wooncrisis op te lossen. De Ghelamco’s en de Mevaco’s van deze wereld wrijven zich al in de handen. Benieuwd wie er vanaf januari de skybox komt vullen.
Maar laat ons niet zuur doen. Laat ons de Grote Smurf een kans geven. Of de toekomst even rooskleurig zal zijn als zijn wereldberoemde superlatieven ons moeten doen geloven, valt af te wachten. Maar dat hij niet zal pleuje om Gent een ongelooflijke, formidabele, warme en fantastische toekomst vol goede potgrond te geven staat vast.
Ik denk dat de oppositie en de commentatoren evenmin zullen pleuje.
Everaert 