Het is stil in Gent. Het lage wolkendek hangt als een grijze winterjas over de daken en dempt alle geluiden. Zelfs na het uitpluizen van het lokale nieuws vind ik weinig terug over de gesprekken die de toekomst van de stad in de komende zes jaar zullen bepalen. Travaillions heureux, travaillions cachés. De haven en het circulatieplan moeten ondertussen blijven opbrengen, toch?
Maar dat was buiten de ongeduldige Joris Vandenbroucke gerekend, de coming man van een far gone party, die Mathias De Clercq opriep tot realiteitszin. Realiteitszin of de nijpende nood aan lucratieve postjes? De enige realiteit die ik heb gezien op 14 oktober is dat de socialisten ferm van hun voetstuk zijn gevallen. Hun realiteit ligt trouwens zwaar door te wegen in de kelders van SO-Gent en op de muren van de sociale woningen in de Sint-Bernadettestraat. Hadden ze maar begrepen wat naamstemmen waard zijn.
Na de afstraffing in het stemhokje lijkt hun partijkas wel zo leeg te zijn als de portemonnée van de Black Friday freaks, die de bankrekeningen van de Primark en de Media Markt rijkelijk spijsden maar hun eigen rekeningen dieprood deden kleuren. En er is pas volgende week weer pré. Lege kassen zijn we van socialisten gewoon, die van het Zilverfonds is nooit anders geweest. Na decennia lang goed en wijs bestuur heeft Gent zelfs 6 miljard euro nodig om de woningnood te lenigen. Dat is geen lege kas, dit is een zwart gat. Een goede katholiek rekent af en toe op de goddelijke voorzienigheid, een echte socialist rekent altijd op de belastingbetaler. Het Vlaams gewest moet dat maar verstaan. Ook het feit dat Gent de meeste kabinetsmedewerkers heeft. Maar dit doet hier niet ter zake.
Gelukkig viel er ook leuk nieuws te rapen. Iets waar we al járen lang zaten op te wachten… er is een havermoutbar geopend in de Nederkouter, yes! Het is eens iets anders dan een luxe worst van het ter ziele gegane Würst of het veredeld bakje friet van Frites Atelier. Dat Oats Day Long het langer zal uitzingen dan de carnivore creaties van Jeroen Meus staat in de sterrenhemel van de Gentse veggies geschreven. Succes gegarandeerd, al moesten alle groenen wekelijks verplicht worden daar meerdere porties pap te kopen. Ook met kip of geitenkaas, uiteraard van bij de bio-boer.
Voor het straffere spul kunnen de youngsters terecht in een gloednieuw buurtcentrum waar ooit de heilige Maria Goretti vereerd werd. De stad maakt van de kerk een fuif- en concertzaal. Ik hoop van harte dat Maria Goretti zal blijven waken over de jonge meisjes die na het fuiven en snuiven langs de donkere Blaisantvest huiswaarts keren. Maria verkoos in 1902 te sterven, liever dan verkracht te worden door haar belager en werd daarvoor heilig verklaard in 1950. Ze is sindsdien de patroonheilige van de slachtoffers van seksueel geweld. Alessandro Serenelli, haar moordenaar bekeerde zich tot het katholicisme, werd na zijn gevangenisstraf van 27 jaar lekenbroeder en was aanwezig op haar canonisatie. Het waren duidelijk andere tijden.
Hopelijk moet Maria de komende jaren geen overuren draaien.
Everaert 