eN, Gij Ook?

Is Oxfam nu zoiets als Erasmus waar buitenlandse trips vaak onder de noemer  “poepen in het buitenland” vallen zoals de Ideale Wereld ons duidelijk maakte, deze keer onder de dekmantel van progressieve weldoenerij?

Eerlijk, ik denk het niet. Als ik de brave studentjes zie die op zaterdag uw geweten komen schoppen voor Oxfam of Artsen zonder grenzen, kan ik me niet voorstellen dat zij grenzeloos van bil zouden gaan met het eerste beste slachtoffer van één of andere tropische natuurramp. Uiteraard is die natuurramp ook weer uw schuld. Hun corebusiness ís immers schuld aanpraten. Uw SUV-diesel stoot teveel fijn stof uit én meer CO2 dan de verkoper u wijs maakte. Wie nu nog met de auto naar Gent komt is persoonlijk verantwoordelijke voor de eerst volgende overstroming in Bangladesh. Zo iets lees je gewoon af uit de rood doorlopen ogen van elke NGO-vrijwilliger. Jij bent gigantisch fout… dus geef me je geld en we spreken er niet meer over. Je kan je zielezaligheid afkopen, zoals destijds de aflaten van de katholieke kerk. Die laatste zijn er ook steenrijk van geworden. Dat de vrijwilligers de balans van de instelling waarvoor ze ronselen niet lezen, kan ik hen nog vergeven. Maar dat elke euro die ze uit uw zakken slaan nog niet eens de lonen van de professionele gutmenschen dekt, dàt wil ik hen wel eens uitleggen.

Ok, niemand moet per sé iets betalen. Voorlopig ben ik nog niet verplicht om mijn fruitsap in de Oxfamwinkel te kopen. Wie het lastig had met de strapatsen van Van Gheluwe was ook niet verplicht om naar de mis, laat staan ter communie te gaan. Ik wacht ongeduldig tot de geschokte progressievelingen die zich lieten ontdopen en de Kerk de rug toekeerden, zich nu van de kerk van de liefdadigheidsindustrie afkeren. Ik vrees dat we daar nog lang mogen op wachten.