Bert Staes heeft gelijk. Deze keer toch. Het politieke theater in Gent wordt hallucinant. Ís hallucinant eigenlijk. De strijd tussen zij die kost wat kost aan het schof willen blijven en zij die kost wat kost aan het schof willen komen gaat ondertussen voorbij aan de modale inwoner. Elke vader, elke moeder wil graag dat zijn of haar kind veilig op school aankomt en het kan hen geen kloten schelen of hun koters daarvoor door de recentste knip van de mobiliteitsgod Watteeuw of de over het heraangelegde kruispunt van die andere mobiliteitsgod Weyts moeten fietsen. Wie een kind verliest heeft geen boodschap aan de prijs van een parkeerplaats. Verdriet zet niet aan tot shoppen of een bezoek aan de nieuwste foodlounge.
Het grote gelijk van de machthebbers en het grote verongelijk van de oppositie begint de burgers de strot uit te komen. Op 1 januari 2019 zullen een aantal van die kwibussen sowieso de handen in elkaar moeten slaan om onze stad te leiden. Tenzij alles bij het oude blijft en dat belooft weinig goeds.
Het Grote Gelijk zal ons verder door de strot geduwd worden. Wie tegenspreekt zal blijvend beschaamd moeten zijn. Luchtwegen zullen de belangrijkste wegen blijven maar de pelletkachels zullen onze longen verder met fijnstof vullen. KAA Gent zal de meest sociale club blijven met de beste communitywerking maar de skyboxen en de business seats zullen enkel ingenomen kunnen worden door de meest kapitaalkrachtigen die over daklozen enkel weten hoe het geschreven wordt. Gent zal divers zijn of niet zijn, maar de allochtonen gaan massaal hun eigen weg. Benieuwd wat Koç en Jah Jah vinden van het ecologisch paradijs waar zij hun eigen waarden komen verdedigen. En hun waarden liggen eerder bij ondernemerschap en auto’s. Je zou moeten hopen dat zij hier massaal slagen. De wake-up call bij de witte Weg-met-ons-Jugend zal enorm zijn. Tenzij de oor- en oogkleppen die het progressieve establishment hen hebben opgezet er met politiek correcte weerhaken zijn ingeklopt.
Everaert 