Sjotten

Ik denk dat het Gentse stadsbestuur en de bestuurders van KAA Gent een gat in de lucht sprongen toen maandag de Antwerpse politieke vaudeville in alle hevigheid uitbarstte. Na het verschijnen van een boekje over de financiering van de Gentse voetbaltempel, zouden alle zeilen moeten bijgezet worden om de naald in de hooiberg nog wat dieper te duwen en het blazoen van wilde weldoeners nog wat meer glans te geven. Maar toen was er plots die Antwerpse  socialist met een adviesbureau dat Doe Doe Klopgeest heet, een gewone commanditaire vennootschap en dus een beveiliging tegen pottenkijkers,  die nogal vrijgevig bleek te zijn met gemeenschapsgeld. Is het ooit bij socialisten anders geweest? De Roma, zowat de thuishaven van al wat progressief is in Antwerpen, een beetje zoals de Vooruit in Gent, mocht voor de opening van een nieuwe tramlijn in Borgerhout een volksfeest organiseren omdat een receptie voor ‘honderd mannen in maatpak die nooit de tram  nemen’  geen optie was. Wegens te goedkoop?  Dat hij ook met de tram- en busticketjes de groene senioren een duwtje in de rug gaf en tegelijk voor de groenen het lastige onverdoofd slachten faciliteerde, zijn slechts vervelende  faits divers die in progressieve kringen gemakkelijk met de mantel der liefde bedekt worden. Maar zelfs in het beste ‘liefdeshuwelijk’ kan het jojogedoe van opstappen of niet de spreekwoordelijke druppel betekenen.  Woensdag was het dus vuurwerk in Antwerpen en in de nationale pers, vrijdag was het de persconferentie in de Ghelamco Arena. Oef! Twee keer prijs. De hele heisa rond het voetbal verdronk in de amechtige vechtscheiding van Samen, en tegelijk werd er zedig  gezwegen over hetzelfde rood-groene huwelijk in Gent waar de onkreukbaren en de gekreukelden netjes de handjes blijven vasthouden. Na Optima en Publipart mocht vermeend gesjoemel met een voetbalstadion zeker geen huwelijkscrisis veroorzaken. Al was het voor de kinderen.

Wie keek er naar de livestream van de persconferentie? De aandoenlijke openheid van de bestuurders die verwezen naar enkele tafels vol dossiers (van een virtuele dataroom hebben ze blijkbaar nog niet gehoord) én de geacharneerde verdediging van de advocaat die alle spitsvondige constructies netjes verdedigde, moeten de Gentenaar en de Buffalosupporter als muziek in de oren geklonken hebben.  Klap op de vuurpijl: KAA Gent is én blijft van de gemeenschap. Heiligt het doel de middelen? De veel geprezen communitywerking van de club staat model voor de hele wereld. Bovendien zal KAA Gent zal vanaf nu een club zijn van de hele gemeenschap en niemand zal er munt kunnen uitslaan. Geen polonaise op de Gantoise, geen sjeik of Chinees zal hier ooit de plak zwaaien. Wie kan daar nu kwaad voor zijn? Elk supportershart gaat hierdoor sneller slaan: de Buffalo’s zijn van ons! Voor altijd! Hiermee kan je naar de verkiezingen. Niemand die de naald binnen de acht maanden nog kan vinden. En stel dat die gevonden wordt, geen krant die er zal durven over schrijven. Weldoenerij is heilig, zeker in deze harde tijden. Dat naast de gemeenschap een zekere meneer Gheysens  weg komt met een paar miljoen aan kantoren, hotels, congresruimten, multifunctionele ruimtes en parkings  is slechts een detail. Socialisme blijkt 15 jaar na de uitspraak van Stevaert nog altijd gezellig te zijn. En dan zwijgen we altijd zedig over de kostprijs van die gezelligheid.

Ondertussen beginnen we weer te sjotten. Zondag tegen de échte boeren. En géén enkele van onze talrijke buitenlandse spelers zal wakker liggen van de factuur of van de community. Hopelijk wel van een nieuwe titel. Maar ik vrees dat die dit jaar voor die andere boeren zal zijn.