Het is nog nooit zo’n sombere winter geweest. We zouden haast vergeten wat zonlicht is, ware het niet dat Christophe Peeters een doorbraak wist te forceren in het dossier rond Vandemoortele. Een klein blauw lichtje aan het einde van de tunnel? De geacharneerde houding van wielerpaus Watteeuw en diens volgzame acoliet Taeldeman omtrent mobiliteit, zeker nu hij in de krant liet verstaan dat hij er nóg eens 6 jaar wil bij doen als schepen, zet onze geliefde stad op weg naar een gigantisch economische deprivatie syndroom. Dit ís de natte droom van Groen: minder werken, minder mobiliteit, minder economie. Een ecologisch paradijs op een economisch kerkhof. Het is niet voor niets dat zij de uitvinder zijn van het begrip “consuminderen” .
Maar, beste lezers, er is hoop. De G7, de taskforce Ruimtelijk-Economische Projecten! De Gentse economie is in goede handen. De schepenen van economie, mobiliteit, stedenbouw en financiën en de directeurs van de diensten economie, mobiliteit en stedenbouw slaan de handen in elkaar en gaan er voor zorgen dat grote economische spelers geen ideologische deksels meer op de neus krijgen bij het indienen van hun projecten. Een beetje zoals ze een tandje hebben bijgestoken voor Ghelamco? Voor elke schepen levenslang mayonaise! Jammer dat er geen mensen bijzitten met ervaring in de échte economie, eentje die helemaal zelf voor de centen zorgt. Als je gepokt en gemazzeld bent in de gesubsidieerde economie, leeft van de politieke cenakels of van ronkende familienamen, of uw kennis haalt uit gewichtige academische titels en uw ervaring uit Oxfam, dan heb ik mijn bedenkingen bij de toekomst van Gent. Ik vermoed dan ook dat de “G” uit G7 niet voor “Grote” staat maar voor gewoon voor “Gent”. Als de bestuurders van een flink uit de kluiten gewassen provinciestad zich bekleden met het megalomane predicaat G7, wie denkt er dan niet aan de gevleugelde woorden van Wim Opbrouck: “zever, gezever”? Die zat toen ook op een “eiland”.
Indien straks de B401 ook nog tegen de vlakte gaat, wordt Gent stilaan het geïsoleerde Gallische dorp van Asterix, eentje zonder Delvaux. Ik verdenk Team Gent er van dat ze blij zijn dat het luxemerk uit de stad verdwijnt. Sacochen van 4.500 euro zijn not done voor pedaalridders, kwetsbaren en daklozen. Appartementen van 1.000.000 euro daarentegen zijn geen probleem in een stad met gigantische woningnood en goede vriendjes van projectontwikkelaars. Maar voor de liefhebbers heb ik een tip: Delvaux blijft wél bestaan in Gent, als lekker biertje bij Würst.
Ik hou het kort vandaag want ik moet mijn outfit nog samenstellen voor de nieuwjaarsreceptie van morgen onder de stadshal. Ik hoop dat Gent massaal wakker zal zijn. En wakker blijft voor woensdag, als Ignace zijn boekje over de Ghelamco arena open doet.
Ik kijk ondertussen even na wat een abonnement op de Racing mij gaat kosten.
Everaert 