Mayonaise

De Gentse oudjes mogen juichen, hun veiligheid is verzekerd. Sinds Manuel Mugica Gonzalez zich ge-out heeft als zeloot van Mathias De Clercq, zijn de gepensioneerden van de Muide en het eiland Malem zeker dat er minstens één politicus in de gemeenteraad zal zitten die hen niet alleen zal beschermen maar hen ook kan aanspreken (én verstaan) in hun eigen taal, het plat “Gensch”. Baskische roots, het is eens iets anders dan de West-Vlaamse. Bovendien is het een voordeel om een flik in de gemeenteraad te hebben. Die kan voorgoed afrekenen met de verkeersbordenklunzerij van het circulatieplan.  Allez, circulez. Voor alle andere Gentenaars zal hij de digitalisering bij het politiekorps  doordrukken, maar dat @GentseFlikken #altijdnabij zijn weten we al sinds Steven, dé Flik. Ik versta dat Mathias dolgelukkig is met iemand die écht Gents spreekt, de toekomst zal nu wel weer ongelofelijk, formidabel,  fantastisch, vol goede potgrond voor, onder meer de kennistechnologie in het Zuiden, en andere superlatieven zijn.

Over dat laatste heb ik zo mijn twijfels. Kennistechnologie in het Zuiden? Goede potgrond? Als het van de eco-collega’s van Mathias afhangt zal die potgrond eerder een hoopje mager duinzand zijn. Als de bevoegde schepen een voedingsgigant als Vandemoortele –dat zijn de mensen die ons massaal mayonaise leerden eten–  afwimpelt als een kmo’tje dat het niet verdient om een Food Experience Center , een unicum in de wereld,  te bouwen wegens te veel aangevraagde parkeerplaatsen, en bijgevolg de bouwvergunning weigert, dan zal het enthousiasme van zijn collega van economie en ondernemen snel omslaan in pijnlijke wanhoop. Of wordt het toch weer meeloperij, zoals in de laatste jaren? Dat zullen we zien eind  2018.

Onze geliefde burgervader kondigde video-gewijs  trouwens aan dat 2018 “koekenbak” zal worden wat feesten betreft. Zou Marc Coucke sponsor geworden zijn van de gulle gevers van de Botermarkt of heeft hij zijn gedacht verlegd naar de Gantoise? Ik vrees tweemaal van niet. Het grootste feest, dat van de democratie in oktober, moet de Gentenaars er toe aanzetten zich te informeren, vragen te stellen en te stemmen “met kennis van zaken”. Ik vraag me af of de burgemeester  dit zei voor of na een receptie. Wie zich nu informeert, vragen stelt of probeert kennis te nemen van de “zaakjes” van het gemeentebestuur, zou het grootste feest wel eens kunnen verknallen. Misschien had Termont beter geadviseerd om alleen maar naar de nieuwjaarsreceptie, het Lichtfestival en de 175^e Gentse feesten te komen, zich massaal te bezatten en vooral géén vragen te stellen. Panem et circenses.  Maar of de modale Gentenaar het biobrood en de boerderijspelen zal blijven smaken is nog maar de vraag.

Als de coalitie laat uitschijnen dat de toekomst verzekerd is, het verleden is dat blijkbaar ook. Deze week stond in de krant dat de drukte op de stadsring even groot was als in het verleden. Dus zaten de verkeerswegen even vol en de luchtwegen even verstopt. Ok, de schepen van mobiliteit bevestigde ootmoedig dat hij in zijn ééntje de files niet kan wegtoveren. Klopt,  er zijn nog te veel socialisten die met hun auto al eens graag naar de zee of naar Plopsaland, of naar de Mediamarkt op Zwijnaarde rijden. En wie wil er nu die mensen hun favoriet vervoermiddel afpakken in een verkiezingsjaar? De lokale Pravda wrong zich in alle bochten om toch maar aan te tonen dat parkeren heus zo duur niet is zoals eerder deze week verscheen in een concurrerende krant . De propagandisten van de Ajuinlei halen werkelijk alles uit de kast,  want de échte Gentenaar lust de groene mobiliteitsdromen slechts met mate, ook de Gentenaars van de binnenstad. Maar, toegegeven, de binnenstad ademt vrij. Zouden dààr alle kiezers van Team Gent bij elkaar hokken? De gelukzakken zien zelfs het parkje aan Portus Ganda uitgebreid. Groene zalf voor de kuiten van de fietsende Gentenaar?  We gaan nog veel leuke beloftes zien in de aanloop van de verkiezingen. Meer fijns voor de fiets, hier en daar een boompje of een struikje, een nieuw festivalletje voor genderfluïden, een vzw’tje voor de emancipatie van een pas ontdekte minderheidsgroep?

De ondernemende Gentenaar zoekt ondertussen zijn weg, vér weg vermoed ik.