Op de Botermarkt voltrekt zich een tragedie met Griekse proporties. Het Grote Gelijk is uiteengevallen in een pléiade van kleine Grote Gelijkjes. De supercoalitie van de verdraagzaamheid kraakt onder de onverdraagzaamheid van zij die denken het Grootste Gelijk aan hun kant te hebben.
Ons Huis op de Vrijdagsmarkt ligt te verpieteren in de schaduw van ecologische daktuinen, bioboerderijen en fairtrade koffieshops. De kadaverdiscipline van de ecologische achterban, die de finesse van de naamstemmen in hun groene vingers had, en de nobele onbekendheid van de kopman van het kartel deden desastreus sloopwerk. Het Gentse socialistische bastion stuikte in elkaar als een door een Sint Bernadette schimmel vermolmd gebinte. Doe daar een snuif arrogantie van een uittredende burgemeester en een walm Optima-parfum bij, en het resultaat was een donkergroene cocktail waarin de rode besjes ver te zoeken waren. Met 7 tegen 14 in de gemeenteraad is een opgestoken vuist alleen nog een symbool op 1 mei.
Niet te verwonderen dat de socialistische restanten van het kartel het moe worden om hun kaduuk wagonnetje aan de nietsontziende, Groene locomotief te hangen. Pacta sunt servanda, maar als de bezoekers van de volkshuizen of de mannen en vrouwen in de refter van de Volvo niet meer luisteren wordt het lastig. De politiekcorrecte wolligheden over “Gent is wat we delen”, geveltuintjes en warme inclusiviteit, zijn geen boodschap voor Hans en Eddy aan de hoogoven van Arcelor of voor Murat en Kurt achter de vuilkar van Ivago. Zij verkiezen een drugsvrij plein, waar hun kinderen kunnen spelen zonder schrik te hebben zich te prikken aan injectienaalden. En of zij dan uitkijken op een groene gevel of op een gevel in crépi kan hen eigenlijk geen reet schelen.
Misschien kan een Wase bries, met een vleugje Nieuwpoorts jodium, de Gentse ecologisch gezuiverde LEZ-lucht doen wervelen. Gent ligt Conner Rousseau nauw aan het hart. Zijn hand-en-spandiensten voor la Freya zullen er zeker voor iets tussen zitten. In het volkse Gent zal King Connah meer matekes op zijn weg vinden dan de utopische wereldverbeteraars vriendjes in hun fietsstraat.
Menig stamboomsocialist zal hem van ganser harte tegen zijne gilet trekken en zeggen: Kom maar af, kameraad Conner!
Everaert 