Himalaya

Vorige week vrijdag las ik over het fameuze burgerbudget het volgende in de Gentenaar, onze lokale Pravda:

In totaal verdeelt de Stad 6,25 miljoen euro over 25 Gentse wijken. Hoeveel elke wijk krijgt, kon schepen van Participatie Astrid De Bruycker (SP.A) vrijdag bij de voorstelling nog niet zeggen. “Elke wijk krijgt een substantieel budget. Voor de verdeling wordt rekening gehouden met het aantal bewoners en de aanwezigheid van kwetsbare groepen in de wijk.”

Het valt me op dat de verdeling van het budget in nevelen gehuld is. Wie wat krijgt zal vermoedelijk afhangen van de eed van trouw aan het Gentse regime, een groene geloofsbelijdenis en de absolute afwezigheid van Vlaamse accenten. Ik durf wedden dat een wandelend bos, ontsproten uit de verbeelding van een VB’er, er nooit was gekomen. Een Vlaamse-nationale vendelparade door de binnenstad evenmin. Kortom, wie het Grote Gelijk niet aanhangt, kan het wel schudden.

En wie kan er nu nog op tegen de immense hoogte van de moral highground van ons stadsbestuur? Wie zich keert tegen de lage emissiezone is de facto een voorstander van kanker. Wie vindt dat zijn auto zijn vrijheid is, wordt afgeschilderd als een zieke geest. Wie zich onveilig voelt door de aanwezigheid van mensen voor wie oorlog en vergelding de normaalste zaak van de wereld zijn, wordt weggezet als fascist. En wie zich vragen stelt bij het hoge patsergehalte van sommige medeburgers in opvallende en gepersonaliseerde zware Duitse luxeauto’s, wordt gebrandmerkt als een verzuurde, onverdraagzame witte man, ook al zijn het euro-3’s. De moral highground wordt stilaan een moral Himalaya. De machthebbers verzekeren zich subtiel van een verlengd verblijf in hun Shangri-La van eigen lof.

Het probleem van een leven op de eenzame hoogtes van die morele Himalaya is dat het deugsysteem wel eens topzwaar kan worden. Als de basis met een massale landslide de ivoren torens  onderuit haalt, zal de val  lang, hard en pijnlijk zijn.   Een fietshelm zal weinig soelaas brengen.