Ipsos

Gisteren werd de laatste peiling van Ipsos bekend gemaakt. Anuna en Kyra kirren van contentement. Groen wordt de tweede partij van Vlaanderen. De zondvloed van het groene gedachtengoed is onstopbaar, als een modderstroom die door ontbossing de berg afglijdt.

In Gent wrijven ze zich al in de handen. De groene golf overspoelt de blauwe goesting en zal van Gent het eco-paradijs par excellence maken. Ik heb alvast mijn CNG-vrachtwagen besteld. De gelukkige werknemers die over een salariswagen beschikken zullen binnenkort groen uitslaan. Cash for cars als obligate maatregel? Reken maar, want na twee maanden hadden slechts 23 werknemers uit 22 bedrijven hier vrijwillig voor gekozen. De niet-gereden kilometers zal ik u niet voorrekenen. Misschien was de file wel drie wagens korter. Ik denk dat het legioen salariswagen-bezitters niet deelgenomen heeft aan deze enquête.

De grootste vermogens en de grootste vervuilers zullen bloeden maar het levert toch 80.000 jobs op. Het planbureau rekende op 100.000 jobs in de volgende legislatuur, maar dat zullen allicht andere jobs zijn. De kleine vervuilers met hun pelletkachels zullen ontzien worden. Keien en keikoppen zijn nu eenmaal moeilijk te stropen. Het zou bovendien stemmen kosten. En verse regimenten gele hesjes zijn te mijden als de pest.

Als Vlaanderen de roetvlek van Europa is, zal de woonkamer van de familie die aan de goedkope rolsigaretten zit, het teervat van Vlaanderen zijn. Wanneer dringt Big Sister uw woonkamer binnen? Het is een kwestie van een verkiezing of twee.

Zijn we op weg naar de dystopie van zaterdag 27 januari 2029 waarover ik reeds in januari 2018 schreef . Ik hoop dat ik grondig fout zit. Als minister A. De Wever de kans ziet om geld bij te drukken om de Vlaamse roetvlek een gezonde toekomst te geven is de kans groot dat die toekomst er zal op lijken. Hyperinflatie? Nooit van gehoord, mijnheer. De les economie is op donderdag.

Of misschien ziet men het als dé ultieme kans om onze maatschappij drastisch om te gooien. Met de arbeidersstrijd is het niet gelukt, de strijd om de minderheden lijkt ook al het pleit te verliezen. Het klimaat lijkt nu de beste propaganda. Iedereen wil voor zichzelf, kinderen en kleinkinderen de gezondste lucht van de wereld. Toen ik in de jaren tachtig met mijn fiets aan de Dampoort mijn leven riskeerde, was de stank van de diesels niet te harden. Gelukkig is dat voorbij. Maar het is niet genoeg. CO2 en ijsberen gaan voorop in de strijd. Het eerste  ruiken we niet, het tweede zien we niet en er aan twijfelen is een hoofdzonde. Maar je kan er de mensen wel mee de kast op jagen. Een onzichtbare vijand als een manifeste, imminente bedreiging, een Global Killer als het ware, beetje zoals der ewige Jude. Je krijgt er de massa mee op straat maar de massa weet niet precies wat er mee aan te vangen, de overheid moet dat maar doen. Meer dan “ride dicks, not cars”, met een alcoholstift op een Bol.com-kartonnetje geschreven, komt er niet uit. En laat het nu juist dít zijn dat mij doet twijfelen aan de toekomst.

Even checken op 27 januari 2029 wat deze generatie zal gebracht hebben.