We zijn 10 dagen na de verkiezingen. Radiostilte heerst over de Botermarkt. De echo’s van de overwinningskreten zijn al lang verzwolgen in de meest afgelegen hoekjes van de Erpelsteeg of de Werregarenstraat. Er waait nog net geen politieke tumbleweed door de Hoogpoort. Morricone’s mondharmonica ligt al klaar.
De Gentenaar heeft gekozen maar de machthebbers hebben nog niet gekozen. De stembusuitslag is voor de hogepriesters van het Grote Gelijk een vervelend bijeffect van de democratie. Maar elke doorgewinterde politieker weet dit electoraal varkentje te wassen. Het wordt een partijtje armworstelen om te bepalen wie de meest verbindende is en wie er moet ontbonden worden. Een weekje extra onderhandelen in het verborgene om uit te maken wie Gent nu het beste deelt. Wie niet immers deelt, verwarmt of verbindt wacht kommer en kwel én de banvloek van de grootgelijkers. De nacht van de lange messen kan in België weken duren. Misschien krijgen pas op zes december de meest verbindende kindjes van Sinterklaas lekkers, onder de vorm van een zak vol vetbetaalde mandaten. Achtenvijftig of negenenvijftig, voor Brammetje zal het worst wezen. Gent is wat we verdelen: brave kindjes de mandaatjes en stoute kindjes de oppositiebankjes.
Kwatongen beweren dat het zelfs nog langer kan duren. Het vullen van holle slogans is een slopende bezigheid. Het warme stadsproject warm houden zal lastig worden indien de stroomboten niet tijdig aanmeren aan de Rigakaai. Gelukkig spuwt de oude EGW-centrale aan de Ham, onder begeleiding van dansende CO2-wolken, nu al de nodige kilowatturen om de groene gezinnen in staat te stellen hun tofuburgers te bakken wanneer de kindjes per bakfiets ’s avonds thuis komen van de vioolles of de coderdojo . Papa en mama gooien nog een schepje houtpellets op de kachel en boeken vanavond, gezellig met een biowijntje of een eerlijke kop koffie bij de hand, een citytrip, mét de kindjes, naar Barcelona. Ryanair is het goedkoopst. Ada Colau is een grote fan van het groene Gent en verdient een bezoekje. Eén ton CO2 uit de low-cost vliegtuigmotoren is een kleine prijs voor wat culturele verrijking met het progressieve gezin. Barcelona houdt niet van toeristen maar voor gelijkgezinden staan de stadspoorten altijd open.
Ondertussen worstelen de tenoren van de Gentse politiek zich door de bocage van hun eigen verkiezingsbeloften, op zoek naar een verbindend project waarmee de kiezer de mond kan worden gesnoerd. Wie tegen verbinden is, is racist, fascist of seksist, de mondproppen voor de andersdenkenden. De knippen ontknippen en het ondernemerschap herwaarderen verbinden met het pestbeleid naar automobilisten en ondernemers toe, kan enkel de Nobelprijs voor politieke machinatie opleveren. Het ni dieu, ni maître-principe van paars verbinden met de hoofddoeken op school en de burkini’s in de zwembaden, de extremistische godsdiensteisen van groen, garandeert goud in de wereldbeker kiezersbedrog.
Of hoe verbinden leidt tot verblinden.
Super!👍
LikeLike
Gent vandaag zoals vroeger: veel gescheer en weinig wol. De gentse navel is de mooiste..
LikeLike