Surplace

Hoe edelmoedig, als een jonge man met ambitie en de juiste stamboom zijn geboortestadstad een fris, positief en progressief imago wil geven. Dat je daarvoor 75% van de verkozenen in je bargie moet krijgen,  is heel andere koek. Om winnaars en verliezers te verzoenen moet je beschikken over de nodige politieke make-up skills om gezichtsverlies van de ooit zo populaire socialistische volksmenners te vermijden én een rijkelijk gevulde zak met vet betaalde  postjes, de vaseline voor de verslagenen, achter de hand houden.

Edelmoedigheid mag echter niet ingegeven zijn door persoonlijke vendetta, bompa of niet. Dan wordt edelmoed algauw hoogmoed. En hoogmoed komt altijd vóór de val.  Dan weet je dat de afrekening er snel aan komt, en die kan bijzonder pijnlijk zijn. Icarus kan er van meespreken, Daniël ook.  In de val verander je zó van een joviale volkskameraad tot een azijnzeikende grompot die germanisten afsnauwt dat ze Nederlands moeten leren. De burgemeester van Gent, ooit de tweede beste ter wereld, viel even uit zijn rol voor de camera’s van VRT en VTM, maar bewees hiermee het deel van zijn bevolking met migratieachtergrond ongewild een grote dienst. Het kennen van de landstaal is wél degelijk belangrijk, dit in tegenspraak met wat zijn schepen van onderwijs zegt die eerder aanstuurt op een nieuw Babylon-aan-de-Leie dan op een nieuw Gent-aan-de-Schelde.

Maar laat ons coulant zijn en aannemen dat Mathias De Clercq werkelijk gaat voor een progressief  en verbindend project, puur en sans rancune. Progressief zijn betekent breken met het verleden, frisse nieuwe projecten opzetten en  alle burgers verplichten met een open geest samen te leven alsof we allemaal één grote happy family zijn. Optimism is a moral duty, of zoiets. Waarover  de burger ontevreden is,  wordt onder de onderhandelingsmat geschoven. Of doodgezwegen. Ninove kan er van meespreken.  De zelfverklaarde Gentse successen staan als gouden afgodsbeeldjes te blinken op de schouwmantel en een myriade aan nietszeggende trofeeën vullen de legendarische trofeeënkast. Paarse propaganda, met een groen randje. Eigen lof als peptalk in de loop naar het burgemeesterschap.

Behouden wat goed is staat niet in de woordenlijst van zij die zich progressief noemen. Maar zou het niet eens tijd worden om achterom te kijken en tevreden te zijn met de bemoedigende resultaten en ontevreden met de rommel die er is nagelaten. De schimmel in  de sociale woningen van de Sint Bernadettestraat zal niet oplossen met een monstercoalitie. Integendeel, vooraleer rood, blauw, oranje en groen kleur bekennen, zullen de schimmels en de paddenstoelen nog alle kleuren van de regenboog hebben aangenomen.

Alle observatoren bevestigen: de coalitiegesprekken kunnen er worden van zéér lange adem. Strategisch surplacen, ballast uit de wielen rijden, sprinten en triomferen. Zijn dit de eigenschappen van Mathias De Clercq en Filip Watteeuw, of moeten we wachten  tot 13 november, als de echte tenoren van het surplacen naar het Gentse Kuipje komen?