“Met een resultaat zoals in deze peiling zie ik niet hoe Mathias De Clercq burgemeester zou kunnen worden van Gent.” Dat zegt VUB-professor Dave Sinardet op basis van een nieuwe peiling van De Gentenaar.
Ik schrok me een hoedje. Trial by Sinardet? Het moet wel zoiets zijn. En waarom Sinardet? Normaal weet die enkel iets zinnig te zeggen over Antwerpen én tegen de NVA. Was Carl Devos op reis, of zag hij iets anders in de peiling? Of misschien was Dave goedkoper.
Je kan Mathias De Clercq niet vergelijken met De Wever. De verbetenheid waarmee Sinardet deze laatste en zijn partij naar het leven staat lijkt eerder op een door Gramsci of Soros ingegeven Jihad dan een wetenschappelijke analyse die men van een eminent professor van de VUB kan verwachten. Maar hoe de befaamde VUB-politicoloog hier met één achteloos uitgesproken zinnetje een kandidaat burgemeester neersabelt is du jamais vu. Op een dickpic van Mathias moet Dave alvast niet rekenen.
Het is nu wel duidelijk dat Mathias De Clercq op weinig sympathie van het rood-groene kartel moet rekenen, ook al heeft hij hen zes jaar lang trouw naar de mond gepraat en braaf elke beslissing, ook die van het circulatieplan, bekrachtigd. Een lippendienstbeloning onder de vorm van een burgemeesterssjerp zit er niet in. Na de voorstelling van zijn biografie, waar de god van de Gentse politiek op de kaft zijn ogen ten hemel richt, wachtend op het manna van de rijkelijk vergoede postjes, was de burgemeester duidelijk: Mathias mocht vertrekken, richting Vlaams parlement, Rudy Coddens wordt de nieuwe burgervader. Punt. Een God de Zoon als het ware. Of hoe een peiling bij 860 mensen door het onderzoeksbureau Indyville de stembusgang van 181.761 Gentse kiesgerechtigden overbodig maakt. Ondertussen heeft het politbureau de sjerp al gewassen en gestreken. De vlekken van Publipart en Optima zijn verdwenen, de kreuken van de Ghelamco Arena er uit geperst. Rudy de onkreukbare móet hem omhangen. De Gentse burger staat er bij en kijkt er naar. Of hoe een God een afgod werd. Maar afgoden eindigen meestal als een curiosum in één of ander etnologisch museum, wachtend om terug gegeven te worden aan de rechtmatige eigenaars, ergens in het verre Mariakerke.
Wie niet meedoet aan de politieke afgoderij riskeert in Gent de strop, een publicatieverbod of het gehoon van de gutmensch. Wie in Gent denkt zijn eigen ding te mogen doen wacht pek en veren, en expulsie richting Brussel. Sympathiek zijn is dus geen garantie, ook al ben je architect van één van de grootste transnationale fusies, deze van North Sea Port. Afkomst evenmin. Lidmaatschap van de loge misschien wel. Mathias zal het geweten hebben.
Everaert 