Lucky me. Ik woon in het centrum van Gent, net op de rand van de voetgangerszone. Filip Watteeuw, schepen van mobiliteit, triomfeerde tijdens het interview met VRTNWS over het succes van zijn circulatieplan. Glunderend. Met fiere borst. En terecht! Mijn trouwe lezers slaan nu steil achterover bij deze boude uitspraak en bannen mij stante pede van facebook of blokkeren mijn twitteraccount. Of ze lezen verder en stellen die beslissing even uit.
Niemand kan ontkennen dat Filip Watteeuw een punt heeft, indien we tenminste aannemen dat de resultaten niet vervalst zijn. In deze barre tijden van fakenews, manipulatie en platte leugens moeten we op ons qui vive zijn. Maar soit, laat het ons toch maar aannemen voor waar. Eén van de doelstellingen van het huidige college is behaald. Minder stikstofdioxide in het centrum, meer zuivere lucht rond het Belfort, en dus meer gezonde luchtwegen voor de Gentenaars (of toch voor een handvol Gentenaars). Werd de burgemeester dan op 15 januari 2016 tijdens de nieuwjaarsreceptie onterecht uitgefloten? De centrumbewoners kraaien van plezier. De winkeliers en de restauranthouders van het centrum zuchten en tellen hun kassa, life goes on. De resultaten voor fijn stof en ander vergif in de lucht kunnen nog even wachten, misschien tot na 14 oktober.
In 2020 komt daar nog eens de lage emissiezone boven op. De oude, doch steeds glimmende drie-liter-diesels van bekende Duitse automerken mogen dan het centrum niet meer in. De arbre magique aan de spiegel zal daar niet veel kunnen aan veranderen. Ook de krakkemikkige roestige Euro-0 vrachtwagens van menig leverancier mogen hun hoestbui op vier of zes wielen aan de rand van de stad laten staan. Maar dán is het nóg eens 4 jaar naar de gemeenteraadsverkiezingen van 2024 toe. En politici weten maar al te goed dat het geheugen van de kiezer korter is dan hun lontje.
Geen zorg voor mij. Ik ben voorbereid. Ik heb een nieuwe wagen, een milieuvriendelijke Volvo. Mijn vrouw heeft haar Polootje verkocht. Boodschappen doen we te voet, behalve voor onze bak Duvel. Ik ben één van de gelukkigen die mij een ruim appartement kan veroorloven in het stadscentrum. Geen eigendom, wel een huurappartement. Ik wil weg kunnen. Toch ben ik niet bang voor het “remplacement”, een vrees die Bert Bultinck, hoofdredacteur van Knack, toe schrijft aan elke modale “witte” Vlaming en hiermee impliciet zegt dat deze een genetisch gepredestineerde racist is. En ik die dacht dat met de dood van Himmler op 23 mei 1945 de raciale denkbeelden van predestinatie voorgoed begraven waren. Niet dus.
Ik ben wel een “witte” Vlaming, ik heb geen migratieachtergrond, mijn voorouders komen uit zowat heel Oost-Vlaanderen, ik ben katholiek, ik spreek Nederlands en ik probeer zonder fouten te schrijven. Ja, sorry daarvoor. Maar ik heb wel geen vrees voor “remplacement”. Ik ben niet bang dat andere culturen mij zullen verdrukken tot een minderheid, ook al zal die dan nog weinig te zeggen hebben. Althans veel minder dan de mondige minderheden van vandaag, vaak geassisteerd door poco sociologen, therapeuten en andere masters in één of andere ad-hoc-uitgevonden menswetenschap.
Nee, die angst heb ik niet. Je mag nooit angst hebben, ook niet voor een onbekende of een onzekere toekomst. Je moet je wel voorbereiden op dergelijke toekomst. En misschien bereid zijn tot een “déplacement”, vandaar dat huurappartement. Maar zo’n vaart zal het wel niet lopen, althans niet de eerste 10 jaar. Ik haal 2028 wel, al is het zonder auto, zonder stroom en zonder vlees. Maar misschien wel mét Filip Watteeuw en zijn gezonde lucht voor de lucky centrumbewoner.
Everaert 