Vrolijk

Ik zou me vrolijk kunnen maken over de hele heisa rond Aaron Berger, maar dat doe ik niet. Ik heb respect voor mensen met onbegrijpelijke levenswijzen maar verder niemand kwaad doen en voldoen aan hun burgerplichten, voor mensen die begrijpen dat ze hun aberrante visies niet aan de buren hoeven op te dringen en die de noodzaak niet voelen om verdedigd te worden door  een meute menswetenschapper die er een sport van maken om elke al dan niet gefingeerde minderheid door dik en dun te verdedigen.

Ik zou me ook vrolijk kunnen maken over meester voetschieter Kris Peeters, ooit voorvechter van de zelfstandige ondernemer maar nu frontstrijder in de loopgraven van de moribunde Antwerpse CD&V, rijp voor hun persoonlijke Untergang nu blijkt uit de laatste peilingen dat ze nog amper 2 % haalt in de Koekestad. Maar ik ga me ook over Kris niet vrolijk maken. Vrolijkheid en Kris Peeters gaan niet echt samen, wat me naadloos brengt bij het vrolijke politieke Antwerpse project Samen. Het geesteskind van de progressieve Sinjoren die hiermee dachten De Wever met de grove borstel van het Schoon Verdiep te kunnen verjagen, is ondertussen ter ziele gegaan. Hun Untergang lag meer bij de strapatsen van sos-tegen-wil-en-dank Tom Meeuws, die zoals vaak bij de sociaaldemocraten het geval is, zich bezondigde aan de aanraking van de kapitalistische begeerte van geld en vastgoed. Nu hij vandaag door de partijleden bevestigd is als runner-up van onafhankelijk en partijkaartloze boegbeeld Beels, zal hij al even hard zijn best mogen doen als Kris. De peiling van 10% voor de socialisten lijkt me na vandaag zelfs wat té hoog gegrepen,  dit in tegenstelling tot de resultaten van de Gentse socialisten in de Arteveldestad waar de Gentse Tom sneller dan zijn eigen schaduw van het toneel verdween, tot grote opluchting van onze burgemeester en diens huidige poulain die het in de peilingen nog steeds behoorlijk blijven doen.

Maar zoals politici zeggen: het is maar een peiling. Niets om ons vrolijk over te maken dus. Toch las ik deze week op ‘t internet dat op het kopstukkendebat van de faculteit politieke en sociale wetenschappen in Gent, de socialistische kopman, de poulain dus, en de groene kopvrouw als beste uit de stemming kwamen. Toen ik me daar licht vrolijk over maakte  kreeg ik een twitter-repliek van de immer sympathieke Elke Decruynaere, waarin ze tweette dat net daaruit bleek dat deze studenten goed geïnformeerd waren. Persoonlijk vond ik het eerder geïndoctrineerd, maar soit. Weg vrolijkheid… tot ik las dat uit een enquête van het Neutraal Syndicaat van Zelfstandigen bleek dat slechts 4% van de ondernemers en zelfstandigen voor Elke’s partij zullen stemmen. Slecht geïnformeerd deze keer, Elke? Nu pas maak ik mij écht vrolijk. In januari 2016 bazuinde Groen-voorzitster Almaci uit volle borst uit dat Groen dé KMO-partij par excellence  zou worden. Misschien bedoelde ze eerder de partij van de barista’s, de zelfstandige fietskoeriers, de personal coaches en de uitbaters van tweedehandswinkels. Ik laat het in het midden. De economische impact op het bruto binnenlands product van de groene  KMO’ers laat ik ook in het midden. Iedereen is koning in zijn eigen koninkrijk.

Wie er zeker koning is in zijn eigen koninkrijk is onze commandante  én burgervader Daniel Termont. De koning van Gent heeft zelfs beslist dat de fameuze 1-mei stoet, het jaarlijks collectief orgasme van links, nu Gentfest zal heten.  Het wordt een festijn waar artiesten en andere extroverte pleitbezorgers van een progressieve maatschappij de Gentse bevolking zal verblijden en iedereen in het rood gekleed zal gaan. Van de  niet-socialisten wordt verwacht dat zij zich die éne dag terug trekken achter de Moervaart. Gent is op 1 mei van de roden.  Zoveel is duidelijk. Of Groen zich zal tooien in scharlaken of karmijn is mij nog de vraag maar de aanlokkelijkheid van nog een extra rondje aan de vetpotten van de stad zitten, zal het groene geweten vlotjes doen verweken. De bakfiets zal heersen, al moeten ze zich tooien ze zich in de kleur van het kameradenbloed.

Op 1 mei trek ik er wijselijk onderuit. Misschien wel een bezoekje aan de zoo van Antwerpen brengen. Wie weet kan ik er Aaron Berger nog troosten. En hem wat opvrolijken.