Kerst

Wie dacht dat ik, na het lezen van mijn laatste blog, op smakelijke of, zo u wil, wansmakelijke wijze de praktijken bij SOGent zou bloot leggen, zal op zijn honger moeten blijven. Toen ik las dat onze burgemeester de zwijgplicht van alle stakeholders beschouwde als een socialistische fatwa, de eigen auditeurs verhief tot onfeilbare ayatollahs, en de klokkenluiders brandmerkte als landverraders en collaborateurs, wist ik dat ik best het deksel op de beerput hield. Het bijkomende voordeel hiervan is dat de beerput alleen nog meer gaat stinken, hopelijk tot iemand er uiterlijk  in september 2018 finaal het deksel afhaalt.

Dus geen SOGent deze week, ook geen fusie van de haven. De hoera-stemming van deze supranationale fusie, de roodblauwe vreugdekreten die meer leken op het voldane gezucht na een rondje politieke zelfbevrediging, de afwezige  jammerklachten van de groene natuurbobo’s over de vervuilde, en mogelijks explosieve Thermphos-site, konden mij niet in de stemming brengen om hier iets zinnigs over te zeggen. Tegenstanders zullen uiteraard wel stellen dat ik sowieso niets zinnigs zeg, maar dan kan ik hierbij mijn tegenstanders bevestigen dat dit ook nooit de bedoeling was.

Nee, het is vandaag kerstavond, we vieren het feest van de vrede. Eigenlijk is dit het moment om met Termont,  Watteeuw, Bracke, Yüksel en de hele Botermarktbende een kumbaya-momentje te bouwen. Even de vredespijp roken met de misnoegde handelaars, de ontevreden ondernemers, de klagende horeca-uitbaters,  de inwoners van de rand die de weg naar binnenstad niet meer vinden, maar ook met de enthousiaste jonge fietsende tweeverdieners, de baardige barista’s, de SJW-meisjes met een halve kilo shrapnel in oren en neus, de anti-Israël standhouders van de Kalandeberg en de sociaal geëngageerde dreadlock-krakers. Niets zaliger om de heilige nacht door te brengen met het kruim van de Gentse superdiversiteit. Kunnen we misschien, uit blijk van verbondenheid, samen  naar de middernachtmis gaan, of is dat teveel gevraagd aan de overtuigde franc-maçons of andersgelovigen? De iftar ligt misschien minder moeilijk, maar daar is het nog even op wachten. Laat ons 103 jaar na de kerstbestanden de wapens neerleggen en  een potje voetbal spelen op de kerstmarkt. Merk op dat ik “Gentse Winterfeesten” niet durf te gebruiken uit schrik een “recommandé” te krijgen van Christophe Peeters. Een blijk van enige sportief-verbindende en oecumenische vredelievendheid zou misschien imagoschade kunnen toebrengen aan deze lucratieve “gepatenteerde” gelegenheid. Op aanraden van mijn vriend Ladislas hou ik het op de goede ouwe benaming “kerstmarkt”. Het is trouwens toch Kerstmis, het feest van de vrede , niet?

Zalig Kerst, lieve lezers. xxx