Op maandagochtend 4 december, bij een geurige kopje koffie – geen Fairtrade maar gewone Douwe Egberts uit de Delhaize én ouderwets opgegoten door mijn ega – sprong mijn nog slapend hart even op. De Gentenaar ligt open en ik lees dat bij mij in de buurt een lieve dame, of moet ik “mens” zeggen in tijden van #MeToo en gendergelijkheid, een cafeetje opent dat een dam wil opwerpen tegen seksisme en racisme. “Er komen er geen binnen” zegt Lise Goossens van “Blond”, waarmee ze dus de seksisten en de racisten bedoelt. En gelijk heeft ze. Maar ik had het graag iets positiever gezien, iets groener zo je wil, iets meer “verbindend” om het op zijn Van Besiens te zeggen. Misschien had ze haar cafeetje dan beter “Verbond” dan “Blond” genoemd. In de plaats van te zeggen wie er niet binnen mag misschien gewoon zeggen wie er wel binnen mag. Dat hoort zo in Gent waar iedereen welkom is, toch? Hoewel, “Verbond” klinkt dan weer zo oudstrijderachtig. Nee, hou het maar op “Blond”, tenzij dat nu net weer té arisch klinkt. Enfin, in Gent moet je altijd een beetje oppassen met je woordkeuze want het moet verzoenend klinken.
Ik hou wel van verzoenen. Het voelt altijd een beetje puberachtig aan, onschuldig, nostalgisch zelfs. En als je veel verschillende mensen bij mekaar hebt, dan moet er wel een en ander verzoend worden. Dat kan perfect in Gent, het walhalla van gediversifieerde horeca. Je vindt hier kroegen waar Catalanen en Spanjaarden perfect, ongeschoeid naast elkaar, liters bier kunnen achterover kappen. Je vindt hier etablissementen waar je katten wél bij de melk kan zetten, jonge moeders met baby’s aan de koffieklets krijgt, eerlijke wijnen en nog veel eerlijker koffie kunt drinken… In Gent is alles te verzoenen. Misschien moest er eens iemand opstaan die een fancy pub inricht waar veganisten en de bond van Gentse slachters samenzitten, of waar Voorposters en krakers samen een flesje kunnen kraken, of waar LGTB’ers en homohaters een dansje kunnen plaatsen. Of misschien is dit laatste teveel gevraagd. Gent mag dan wel 3 torens hebben, je gooit er geen mensen af.
Dan maar gewoon even binnenspringen bij “Blond”. Gezellig, mét Arabische inscripties én Belgische bieren. Er zijn genoeg ruimdenkenden, die niet zo aan de Tournée Minerale zijn, die hier een uniek streekbiertje willen drinken. Ik kan ook niet wachten om binnen te springen om er een pot schuimende Cuvée des Trolls te bestellen, met een bordje fatayer. En nu nog de auto’s op het Edward Anseelepleintje wegkrijgen. Daarvoor moet je bij het kabinet van mobiliteit zijn. Eind 2015 dachten 2 jonge ondernemers de Sint Joriskaai verkeersvrij te krijgen om hun bloeiende horecazaak wat meer schwung te geven. Op 20 september 2016 was het jammer genoeg over en uit, failliet. De auto’s reden nog steeds over de Sint Joriskaai. Auto’s en horeca, ze vallen moeilijk te verzoenen.
Everaert 