Slechte tijden zijn het als je wil lachen met de politieke actualiteit. Het zou getuigen van complete gevoelloosheid, van algehele ontkenning van de teloorgang van de democratie. Bleiten zou al beter zijn, maar tegelijk is dat een teken van onmacht of een symptoom van een soort politieke burn-out, gekenmerkt door een algehele afwezigheid van energie om er iets te willen aan doen. Al is het met sarcastische teksten.
Ik las deze week dat de voorzitster van Groen vindt dat Vivaldi in 2021 zéér behoorlijk geregeerd heeft. Dat kan kloppen, Vivaldi heeft vooral gedaan wat Groen al lang wou. Misschien is dit okay voor de 10 % groenkiezers, maar ik vrees ervoor dat die 90 % anderen er zo gelukkig mee zijn. Gentenaars zijn ervaringsdeskundigen. Hier bezet Groen 25% van de zetels in de gemeenteraad maar tegelijk 50% van de schepenzetels in het stadsbestuur. Ook hier zal Groen zeggen dat Gent goed bestuurd wordt. Al was het met een politieke putsch.
Geef toe: Groen heeft het spel zeer goed gespeeld. Bij de verkiezingen hebben ze slim de zwakheid van de socialistische kiezer uitgebuit. Door gebruik te maken van de slaafse volgzaamheid van het rode voetvolk dat zich volgens goede marxistische tradities telkens akkoord verklaart met de samenstelling van de kieslijsten en gedwee de lijststem gebruikt, heeft Groen met haar sluwe naamstem-strategie zich een klinkende overwinning geschonken. De lijsttrekker werd compleet naar de coulissen van de onbeduidendheid verwezen. De nieuwe schepen van facilitair management en personeelszaken is een mooi bewijs voor het invasieve karakter van Groen. De lange mars door de inrichtingen is niet alleen kenmerkend voor de linkse soixante-huitards maar nu ook voor de frisse, ecologisch bewuste en hippe ondernemers-met-een-bakfiets. Alleen vind ik het een gemiste kans dat de nieuwe groene schepen er de bevoegdheid van feestelijkheden niet heeft bij genomen. Dit zou pas een krachtig signaal van integratie geweest zijn, Gentse feesten organiseren die tot in het buitenland gekend staan als een orgie van bier zuipen en ribbetjes à volonté eten. Nu ja, In Gent is het aftellen tot oktober 2024. Benieuwd of de coalitieleden een nieuwe groene dictatuur zullen dulden.
In vergelijking met de Arteveldestad is België nog een stuk leuker. De Vivaldi-constructie zoals ze ook in Gent bestaat mag dan, in ministers, minder door Groen gedomineerd worden, het politieke circus van incompetentie, onmacht en slechte wettenmakerij is er zo mogelijk nog groter. De slaafse gehoorzaamheid aan de groene oekazes in ruil voor het premierschap mag dan wel copy-paste zijn voor de Gentse politiek, de gevolgen zullen veel verstrekkender zijn. Op deze donkere laatste dag van het jaar zullen de zonnepanelen niet zoveel elektriciteit op het net steken. Gelukkig voor de ecologische kerk waait het voldoende om 28% van het totale stroomverbruik te leveren. Sinds de beslissing van de kernuitstap weer eens werd opgeschoven (duidelijk uitstelgedrag, een euvel dat door Groen altijd graag in de schoenen van de Zweedse regering werd geschoven) is het weer uitkijken naar het politieke gekrakeel wanneer de premier weer eens van onder zijn steen tevoorschijn zal komen.
De omikrongolf die vandaag aan zijn klim van de monsterpiek is begonnen zal nog veel overlegcomités bijeen roepen en nog veel demonstranten de straat op sturen. Hopelijk is de vijfde golf voorbij tegen 18 maart. Dan kan Tinne Van der Straeten, vrij van coronazorgen, definitief het licht uitdoen. En Vivaldi op palliatieve leggen.
Misschien moet ik dáár in 2022 iets meer over schrijven. Gent – Brussel is toch maar 55 km. Met mijn elektrische auto kan ik op één dag zeker 3 keer op en af.
Voorlopig toch nog.
Everaert 