Het wordt lente. Aan de temperatuur zou je het niet zeggen. Die verdomde vulkaanuitbarstingen gooien nog steeds roet in het eten en in de lucht. Het blijft kil. Het leven in de stad is hard voor bejaarde mensen. Er zijn niet alleen de terugkerende stroomonderbrekingen en het tekort aan gesubsidieerde houtpellets, zelfs aan eten geraken is geen makkie. Bij de stadsboerderijen verstaan de verkopers mij amper nog, of ik hen niet. Dat laatste kan ook aan mijn hardhorigheid liggen. Als ik dan eens een thuismaaltijd bestel, wanneer mijn rollator met ingebouwd-hoogrendement-biogas-micromotortje-met-recuperatiefilter het laat afweten, is het ook behelpen aan de telefoon. Dat de Bikeroo’s al lang geen Nederlands meer praten, is gekend. Zolang ze mijn adres terugvinden ben ik al heel tevreden.
Maar vorige week, op maandag 28 mei 2029, kreeg ik een vervelend bericht in de bus. De Koningstraat waar ik al 14 jaar woon verandert van naam. Deze keer was het geen initiatief van een duister clubje SJW’ers die de wandaden van één of andere Belgische koning wil verketteren. En sinds de degradatie van koningin Elisabeth tot ceremonieel staatshoofd in 2025 wordt er met het Belgisch koningshuis nog weinig rekening gehouden. So, who cares? De Koningstraat wordt gewoon: Sector 2, straat 18. Geïnspireerd op het oude Sint-Lucas ziekenhuis, dacht ik nog. Kwatongen beweren echter dat het komt omdat de meeste Gentenaars geen Nederlands meer kunnen lezen. Spreken deden ze al een tijdje niet meer. Sinds de afschaffing van het Nederlands als verplichte spreektaal op school werd het moeilijk om nog een zinnig gesprek aan te gaan met een deel van de buren. Met de meeste politici was dat al meer dan een decennium niet meer mogelijk. Maar na de afschaffing van het Nederlands als leestaal in 2021, was het hek helemaal van de dam. De bedrijven hadden het al moeilijk om nog Vlaamstalige werknemers te vinden, de laatste jaren is het een complete ramp. Mijn zoon vindt zelfs geen enkele magazijnier meer die onze landstaal voldoende machtig is. De anderstalige bedrijfjes groeien en bloeien nochtans en dit tot grote vreugde van het Directoraat van de stad. De oorspronkelijke Gentse ondernemers worden nu verplicht zich aan te passen en Turks, Bulgaars, Arabisch, Pools of één of andere Servo-Kroatische taal te leren. Moeilijk gaat ook. De meeste mensen passen zich dan ook aan. We moeten wel, dat heeft de democratie beslist. Ook aan de abrupte afkoeling van de aarde hebben we ons aangepast. Maar dat aanpassen aan al die vreemde talen wordt voor ons bejaarden steeds lastiger. In het dienstencentrum zijn er nu gelukkig twee volle dagen voorzien voor Nederlandstaligen. Na protest en lang aandringen van de burgerbewegingen is er uiteindelijk een halve dag bijgekomen.
Binnenkort wordt tijdens de Gentse Spartakiade in de Termont Arena de 150.000-ste anderstalige Gentenaar gevierd. Een jongeman uit Luxemburg die enkel het Lëtzebuergesch spreekt. Prompt zullen door het Opperste Onderwijsorgaan klassen ter beschikking gesteld worden aan de volgmigranten voor taallessen Lëtzebuergesch, betaald door het Luxemburgs Junckerfonds, ter promotie van de taal, de politiek en de cultuur van ons buurland. Benieuwd of het initiatief van de Luxemburgers evenveel bijval zal hebben als dat van president Erdoğan destijds.
Everaert 